5 yaşında bir çocuğum efenim, o sabah uyanmışım babama, ''annem beni tek başıma dışarı çıkartmıyor'' diye isyan ediyorum babamda tamam yavrucağızım, en sevdiğim oğlum, can tanem bugün çıkarsın ama önce öğlene kadar uyu öyle çıkarsın diyor. bende o şevk ile yataga koşuyorum at gibi uyuduktan sonra uykulu uykulu, adeta xanax atmışım gibi uyanıyorum ve dışarı çıkıyorum anneme bile söylemeden. o sıralar van'daydık biz, böyle 3 metrelik bi bodrum merdiveni var apartmanımızın yanında ama üstü açık, dibinde de 3 tane yavru van kedisi oynaşmakta. mutlu mutlu geldim oturdum o 3 metre derinlikteki bodrumun eşiğine, kedileri izliyorum. gözümü kapatıp açtığımda kediye okadar yakından bakıyodum ki anca o şekilde anladım kafa üstü yere çakılmakta olduğumu, nasıl saçma bir bünyedir ki bu öyle saçma bi yerde uyuyakalabilmiş. neyse efenim ben düşüyorum kedi bakıyor, ben bakıyorum kedi kaçıyor ve ardından ellerimi bile koyamadan kafa üstü yere çakıldım. göt kedi kaçmasa belki yavaşlatıcaktı düşmemi ve bu hale gelmicektim. 12 saat sonra hastanede uyandım, kafatasında çatlak mı dersiniz beyin trauması mı dersiniz hepsi var bende. doktor beni MR'a sokucak, annemi uyarıyor; eğer kolunu bacagını oynatırsa kırık çıkar diye. çocuk aklı işte direk sol kolumu oynattım, götlük olsun kase dolsun.
