neyin irdelendiğini anlamayan -sanırım- devletperestlerin kendi kendine devleti allah'ın emanetçisi olarak atadığı ve böylece tapındığı devleti aklı sıra akladığı bir durum.
1- bu durumda devlet de allah ile kul arasında bir aracı gibi nitelenmiş olur. Allah'a aracılar edinenlerin akıbeti bellidir.
2- halk devlet için değil, devlet halk içindir. Devleti halk kurar ve halk yaşatır. halk, kendi sahip olduğunu devlete emanet etmiş, bunun ardından devlet ise bu emanetten para almaya kalkıyorsa hırsızlık yapmaktadır; yaptığı meşru değildir.
Madem emanetçi, bıraksın da biraz başkaları emanetçi olsun, halk emanetçi olsun allah'ın mülküne; hadi?
Bu "mülk allah'ındır, ben de emanetçisiyim" bahanesi, tarihin en büyük dinci yalanıdır.
3- suyun çıkarılmasından eve gelişine dek tüm unsurları halk tarafından inşa edilmekte ve işletilmektedir. Buna rağmen, halk buna para veriyorsa devletin kulu köpeği olmuş demektir.
Özgür insanlar ise, yalnız allah'a kulluk ederler.(fatiha/3)
