bilmez pek kimse konuşurken bıyık uçları titreyen o ihtiyarı. evet, lisenin karşısındaki kitapçıda tanışmıştık vaktiyle ve sonra belli aralıklarla çay içmelerimize de eşlik etmişti juan ve bana ek olarak. hanginizin lafıydı "ölüler bizi görür" demiştiniz geçtiğimiz temmuz ayında. onun da ağzını sikeyim her hanginiz ise...
sahtelikten uzak olmanın aslında kolayına bir şey olmadığını öyle bir anlatmıştı ki sonra da "gerçek" dediğimiz acılardan bahsetmişti tüm çıplaklık ile. hanginiz diyordu "çıplaklık güzeldir" diye? onu öpeceğim, ölüler de çıplak olurlar çünkü.
içimizde en güzellerimiz ölülerimizdir hep. çünkü öğrenebilecekler arasında en afilli olanı öğrenmişlerdir onlar ve dünyanın en kötü insanı dahi olsalardı sırf "öldü" diye ağlatacakları birileri vardı hep.
