doğu ve güneydoğu anadolu şehirlerinin hepsinin bulundukları coğrafyanın parisi olmasıdır. kim nereliyse o şehir oranın parisi ya da başkentidir. özellikle muhabbetlerde bu tanımlardan sonra 'bizim urfa bir tanedir.', 'bizim mardinde hiç kötü şey yoktur.', 'bizim malatya şöyle güzeldir.' cümleleri bolca geçer.
