-mesela yalnızlıktan dert yanacaksınız. bu yüzden kalabalık içine karışacaksınız ama göreceksiniz ki bu yalnızlığınızı daha da hissettirecek size; sevgili olan çiftleri göreceksiniz, birbiriyle şakalaşıp kahkahalar atan iki dostun yanınızdan geçmesine tanık olacaksınız. daha da üzüleceksiniz küçük bir çocuğun başkasında şeker görüp de "benim niye ondan yok?" diyip üzülmesi gibi...
-iyi niyetliyseniz kullanılmaya başlayacaksınız mesela. herkesin işine yaradığınız sürece size karşı kullandıkları "merhabalar (:", "n'aber, n'apıyorsun?" cümlelerini bir yakınlık olarak göreceksiniz. işlerini hallettiklerinde sizi tanımıyormuş gibi davrandıklarında üzüleceksiniz yeniden...
-çok sıcak biri olduğunuzu söyleyen tonlarca kişi olacaktır ama yokluğunuzu fark edip "bugün nerelerdeydin?" cümlesini sarf edecek bir gram canlı yaşam formu olmayacak etrafınızda...
-telefonunuz asıl amacı dışında her şey için kullanılacak mesela. bol bol müzik dinleyeceksiniz "mesajlaştığımdan dolayı şarjım erken bitiyor" demeden...
-öğrenilmişlik çaresizliği öğreneceksiniz. bir müddet sonra etrafınızdaki herkese ama herkese "zaten en fazla ne kadar beraber vakit geçirebiliriz ki..." gözüyle bakacak, hoşlandığınız bir kızla vakit geçirmeye cesaret edemeyeceksiniz, kendi özgüveninizi kendiniz kıracaksınız...
-yeni insanlar tanımaktan hoşlanmayacaksınız. o gittiğinde üzüleceksiniz, sevgi/dostluk anlamında bir tek siz fedakar olacaksınız ama o bunu önemsemeyecek, hatta katı yürekliyse başından "ben böyleyimdir; ha olmuşsun, ha olmamaışsın, önemsemem ki..." diyecektir. yeniden üzüleceksiniz...
