neden tüm hayatımı sarmana izin verdim ki.. neden bir gün bitebileceğini bilsem de "sandığıma" hapsetmeye çalıştım seni..
ağlamak bir şeyi değiştirmez vakit gelince, biliyorum. tek silahımı da yitirmiş gibiyim. hayat acımasız derlerdi, her şey bir gün tersine dönebilir derlerdi ama hiç bir zaman inanmadım seni bulduğumda.. hiç bir şey senden daha değerli olamadı, olacağını da sanmıyorum bu saatten sonra.. tereddüt ediyorum aslında buraya yazmamalıyım belki de, elbet okuyacaksın çünkü. gözünden kaçabilir bir süre, ama okuyacaksın.
sabahın köründe kalkıp sonsuz bir boşluk hisseyle uyanmak.. aslında herşey güzel, öyle olması gerek.. bir gün ayrılabileceğimizi sana başkalarının da dokunabileceği, benim belki başka biriyle evlenip ölene kadar onu her öptüğümde seni hayal edeceğimi de düşünmeliydim bu kadar saplantılı olmadan önce. bu kadar bağlanmamalıydık belki.. seni daima benimle olmaya mecburmuşsun gibi hissettirmeden önce. ama oldu, her şey çok hızlı gelişti ve sen.. hayatımı kapladın, her boşluğuna sızdın ve beni saçmalıktan kurtardın. birini hiç bu kadar çok sevebileceğimi düşünmezken, hiç harika bi insan karşıma çıkmayacak derken, en iyisi büyüyünce alternatif hamile kalma yöntemlerine başvururum derken.. bir akşam çıktın karşıma.. şu ana kadar yaşadığım kısmıyla hiç alakan yoktu hayatımın, ona dönüştün ve benliğime dokunmana izin verdim.
pişman olacağımı sanmıyorum, hem de hiç.. karşıma çıkmamış da olabilirdin, seninle yaşadığımız sanki daha fazla mutlu olunamayacakmış gibi hissettiğim müthişlikleri de yaşayamayabilirdim. harika değil mi? mutlu olmayı öğrenirim belki bir gün gidersen, bu küçük şeylerle, hayatımda yer ettiğin zaman dilimine bakıp avunarak belki de.. ama niye böyle olması gereksin ki? neden hep birlikte olamayalım..
bir gün bana olan ilgin biterse sevgilim, işte o zaman en çok güvendiğim insan olan sen; hala aynı kalacaksın. yine en güvendiğim insan olarak. gözümü kapatıp uçurum kenarında ellerini tutacak kadar, beni atsan bile bir nedeni olduğunu bilirim. çünkü sen benim en sevdiğim şeysin..
demiştim ya sana "kendininkini yapabilesin diye rüyların yapıldığı maddeden vermek istiyorum sana", benimkinde en üstte sen vardın her zaman.. ama şimdi biliyorum belki de seninkinde ben aynı derecede yer almayabilirim. ama sadece belki.. bencil olduğumu bilirsin, yapılmış bir rüya sunuyordum bundan öncelerde sana, şimdiden inşa edilmiş ve 10 sene sonra hiç bir şey değişmeyecekmiş gibi gidip yaşayacağımız. artık o yok. ve ben boşluktayım. keşke hala onlara inanabilsem.
güçlü bir kızım değil mi? sen öyle dedin.. umarım sandığın kadar güçlüyümdür. çünkü şu an bile ayrılık düşüncesiyle bunları yazarken ıslanan yanaklarım pek de öyle olmadığımı sadece rol yaptığımı anlatıyor.
neyse.. senden mesaj geldi.. herşey yolunda, biliyorum. bir gün ayrılsak bile ilk 3'ünde olcağımı da biliyorum.. bana sonsuza kadar beraber olamayabiliriz derken ne kadar zorlandığının farkındayım. ama olsun şu anda birlikteyiz, mutluyum. dediğin gibi yaşayalım birbirimizi. **
