Bana hep çocukluğumu hatırlatan eser. Özellikle o kemanın "işkenceyi" bitirip, yerini flüte bıraktığı an... Rimsky-Korsakov'un müzikal dehası zaten tartışılmaz da, eserdeki askeri, silah kokan tema da, bir şeylerin zorunda kalmayı çağrıştırıyor sanki. Sanki silah zoruyla geçmişten geleceğe itile kakıla götürülüyormuşuz gibi. Belki de o yüzden çocukluğum... Neyse ya:
