bir bahane bulup da dışarı çağıramadığınız, hissettiklerinizi anlatamadığınız sevdiceğinizle gün gelmiştir konuşup dışarı çıkmışsınızdır, evin yakınında beklemektedir, tabi her erkek gibi evden çıkıp alt kattaki tekelden sigaranızı aldıktan sonra kızın yanına doğru yönlenirsiniz, o uzakta ayaklarını birleştirmiş, bi eksiği var mı diye elleri ceplerinde ayak uçlarını izlemektedir, onun o başı öne eğik duruşu bile sizi tencerede eriyen tereyağı kıvamına sokmaya yeter, aklınızdan sayısız senaryo geçer, gözleri gözlerinize değdiğinde aklınızda kalanlar ise; ya kuğulu parkta elele tutuşmuş ağır ağır yürüyorsunuzdur, ya emek te yol kenarındaki bi bankta başını omzunuza yaslamıştır yaşamaktan bahsediyordur, ya evde camın kenarında beraber kitap okuyorsunuzdur (kısacası her saniyesi adamı içirtmeye yetecek hayaller), işte gözleriniz kavuştuğunda sadece bu enstantaneler 1gbit hızla geçmiştir gözünüzün önünden ve siz gözgöze birbirinize yürürken, sevdicek bilmez; nereden bilsin, siz felix baumgartner olmuşsunuzdur çırılçıplak başka bi galaksiden düşmeye başlamışsınızdır, kollarınız açık, şüphesiz teslimiyet, hafif başını eğip muzip gülümsemesinin her salisesini hafızanıza kazırken parmağı tetikte bekleyen "yoksa o da mı?" şüphesi ve bunların harman olup bir geçtiği 4-5 saniyede siz bambaşka bir galaksiden sevdiceğinizin önüne çakılırsınız. usulca bir "merhaba", gülümsemeyle karşı bir "merhaba", düşünceler dolar taşar, ben nedeyim, nolayım, o sırada kafada çalan odam kireç tutmuyor eşliğinde hal hatır sormaca ve sayısız hayale tekrar dalış!
felix düşüşü:
