turan dursun 'un hayatının 8-12 yaş dönemini anlattığı kitabı.
yazdığı pek çok şeyi ve kulleteyni de dedemden dinlemişliğim vardır, kız kaçırmalardan eş değiştirmelere, eşek düzeltmekten inek düzeltmelere kadar. kitapta söylediklerinde yalan yoktur ama abartı vardır o da hiciv anlayışından olsa gerek. şaafi mezhebinin insana ve şeriata olan bakış açısını ortaya koyan yazar aslında dinin bütününü ele almaktadır ama yaşadığı dinsel çevrenin büyük çoğunluğunu şaafi kürtler oluşturduğundan bu mezhebin üstünden yapmış değerlendirmelerini.
kitaptan bir bölüm :
Öğrenmişti ki Adem topraktan, Havva onun kaburga kemiğinden, isâ Cebrail'in üfürüğünden, Muhammed de "nur" dan yaratılmıştı. Bir bunları, bir de Receb'inkinden çıkan fırtığı düşünecekti. Şu Allahda insanları niye başka başka şeylerden yaratıyordu? Hepsini aynı şeyden, hepsini "nur"dan yaratsa olmaz mıydı? Kendisinin de fırtıktan olmas, onuruna dokunmuştu. Bu yaratılış, haksızlık gibi gelmişti ona. Sorup ve düşünüp duracaktı artık. Hocalara sorduğunda, hocalar ya karşılık susacaklardı, ya karşılık verecekler ama doyurmayacaklardı, ya da azarlıyacaklardı:
- Sen Allah'ın işine karışma, nasıl yaratır yaratır sana ne?! deyip geçeceklerdi. O da ister istemez susacaktı. Artık karışmıyacak gibi görünecekti. Ama karışacaktı. Kendini zaman zaman Allah'ın yerine bile koyacaktı.
- Ben olsaydım şunları şöyle değil; böyle yapardım. Ben olsaydım kötü şeyleri hiç yaratmazdım. Zararlıları da, itleri, yılanları da. Kurtları da. Şeytanı da.." diyecekti ve ardından hemen "tevbe tevbe" diyecekti, susacaktı, ama kafası susmak bilmeyecekti. Bu kafasının susmak çok sonraları başına neler neler getirecekti devlet kapısında çalışırken. Ve daha başka zamanlar..
