sanıldığı kadar aydınlık değil bu metropol. neon ışıklarıyla oluşturdukları bu ışıltı aslında giderek büyüyen bir karanlığı örtmek, gizlemek için. neden biliyor musun, burda her 6 kişiden biri açlık çekiyor. bu da 1.3 milyon insana karşılık geliyor.
daha önce de yazmıştım, new york dünyanın en büyük fare deliğidir diye. amerikan rüyası, entelektüellerin, bohemlerin, uç arayışların şehri... vaaaoo. adına yüzlerce film yapılan şehir. bütün bu parlak imajın, bütün bu ışıltılı bokların ardında 1.3 milyon insan açlıkla, yoksullukla pençeleşiyor. bütün bu ihtişamın yanında, arka sokağında, ötesinde, berisinde, elit piçlerin görmezden gelmeyi gerektirecek kadar yakınında. raporlara göre new york'un yaklaşık sekizde biri açlık sınırında yaşıyor. şöyle düşün, erzurum'da yaşayanlar kadar, manisa'da, samsun'da yaşayanlar kadar insan karnını doyurma savaşı veriyor. bunların 400 bini çocuk. yani new york'un içinde edirne'de yaşayan kadar çocuk da açlık sınırında. bunların önemli bir kısmı da anlı şanlı brooklyn'de. kentin çeşitli yerlerine kurulan aşevleri olmasa belki de açlıktan kitlesel ölümler yaşanacak. zenginliğin, ihtişamın yanı başında, modern çağ metropollerinin sembolünde, dünyanın en ünlü şehrinde, ışıltıyı görünür kılan karanlığın içinde yaşanıyor bunlar.
modern gelişme mantığındaki mantık hatasının kurbanları bu insanlar. bütün gelişmiş şehirlerde, bütün metropollerde böyle açlık gettoları büyüyor günden güne. kapıları en modern güvenlik sistemleriyle sımsıkı kilitlenen gökdelenlerin arka sokaklarında soğuktan donmaya bırakılan insanlar var. zenginlik önce vicdanları, sonra gözleri körleştiriyor. görmezden gelme çağı, bilmezden gelme medeniyetidir bunun adı.
caught in a hustle'da şöyle bir söz geçiyor;
"buralarda zencilerin seni para için öldürecek olmaları ne kadar komik,
ama asla silahı havaya kaldırıp "sonunda özgürlük!" diye haykırmayacaklar,
soğuk savaş bitti ama dünya soğumaya devam ediyor."
