sözlerin ne kadar anlamsız olduğunu bana anlatan sözlerdir. beni yerden yere vurur. insanlığımdan utandırır.
ancak bir insan bu saplantıyla cennet'e giderse, -bilincinin de yerli yerinde, sabit olduğunu varsayıyorum- olası eylemdir. olsun, aferindir.
cennet öyle bir yer olagelsin ki, insanların yapabileceğinin sınırı olmasın, uçsun, kaçsın, bafilesin... sonra ben cennete gideyim, ama önce ben de cuma'ya gideyim, cemaate, allah'a kendi dinsel potansiyelimi ispat edeyim, yapayım bunları. aferin bana.
böyle şeyler duyunca aklımda bir tek şey çağrışıyor o da selçuk erdem'in bıyıklı erkekler, başörtülü kadınlar, kuşlar, çiçekler cennet profili. bilinçaltım çöplükmüş de haberim yokmuş yahu. yeni söylediler.
