artık gün saymıyorum, kaç gün oldu bilmiyorum inan. bi ara hafta sayıyordum mesela. sonra ondan da vazgeçtim. çünkü baktım ki sonu yok,çünkü baktım ki azalmıyor hiçbir şey.
her şey daha fazla, her şey daha eksik artık. daha fazla ağlıyorum mesela, çok gülemiyorum. her şey daha buruk. ve her şey çok eksik.
hayatım bundan sonra böyle biliyorum.
ve ben artık babasızlığımı kabul edebiliyorum. rahmetli diye bahsedebiliyorum senden mesela. 'rahmetli babam' diyorum. saatlerce senden bahsetmek istiyorum herkese. beceremiyorum ama . boğazım düğüm düğüm oluyor hemen. kelimeler boğuyor beni sanki. içimde biriktiriyorum her şeyi. o kadar çok şey birikti ki. sanki bigüni bi yerde buluşucağız seninle, sanki birgün her şeyi bir bir yorulmadan anlatabiliceğim sana.
hayatımdaki her şeyin sebebi senin yokluğun artık. her şey sensizlikten. babam olsaydı eğer bana bunları söylemezdi, babam olsaydı eğer başım böyle ağrımazdı, babam olsaydı eğer daha güzel olurdu hava,babam olsaydı eğer ...
ama benim babam yok. babası olan herkesi kıskanıyorum, küçük çocukları bile. benim de babam olabilirdi yanımda diyorum birini babasının yanında görünce. ama benim babam yok.
ve unutmadan babam olsaydı eğer ben bunları yazmazdım...
