hiçbir şey, hiçbir zaman mükemmel olmaz, olmayacak da.
4-4'lük de olamaz.
farkındayım.
ama, farkında olduğum bir şey daha var.
o da, senin var olduğun her anı ve her yeri mükemmelleştirmeye çalıştığın...
sen, öyle bir dokundun ki kalbime,
ne ben eski benim,
ne hayat eskisi gibi berbat ve mutsuz...
çekip gitmek isterken bu dünyadan,
uzattığın elini tutmak, tüm yaşamım boyunca yaptığım en doğru hareketmiş.
ben, canımı sana kattım.
nefes aldığın,
kalbin attığı müddetçe yaşayabilirim ben ancak.
kimse anlayamaz dediklerimi,
sen duymasan da, okumasan da anlarsın; yalnız ve yalnız sana öyle bakan gözlerimden.
bir gün öleceğim, herkes gibi.
kim korur, kollar seni?
kim canına saklar, benim gibi?
kim anlayabilir seni, benim gibi?
ben, allah'tan bir yoldaş istedim,
bir hayat arkadaşı istedim,
istedim ki, benim gibi olsun.
beni anlasın,
beni dinlesin,
beni korusun ve kollasın.
gözünün içine bakınca, tüm cümlelerimi okusun.
o kurban olduğum da, seni bana verdi.
ne isteyebilirim ki ben daha hayattan?
beni, benden çok seven,
benden çok düşünen,
canım yansa, daha beter canı yanan...
ve daha sayamadığım binlerce şey.
var olduğun günden, bugüne;
seni tanıyana dek yaşadığım ömürde, yaşımın bilmem kaç katı kadar zaman diliminde bile yaşayamayacağım mutlulukları ve sevgiyi yaşattığın için,
sen olduğun için,
yaptığın ve yapacağın her şey için,
sana milyonlarca kez teşekkür ederim mucizem.
seni bana bahşeden rabbime, aldığım her nefeste şükürler olsun!
seni bensiz, beni sensiz koymasın.
seni çok seviyorum.
