o kadar büyük bir kayıptırki... hayattan zevk alamaz olursunuz. hiçbir şey eskisi gibi değildir artık, dayanıcak kimseniz kalmaz. o kadar kötü bir şeydir ki...
sayfalarca yazsam satırlarıma sığdıramam onu. o büyük insanı... ilk duyduğunuz anda dünyanız başınıza yıkılır çok kötü olursunuz. sonra onun istediği gibi biri olucağınızı söz verirsiniz. onu kefenin içinde gördüğünüz o an hayat bitmiştir sizin için. hiçbir şey hissetmez olursunuz. artık ölsenizde umrunuzda değildir çünkü en yakın arkadaşınızı, size yol gösteren kişiyi, hayat serüveninizde size yardımcı olucak o rehberi kaybettiğinizi ister istemez kabullenirsiniz artık. aradan zaman geçer, yavaş yavaş toparlamaya başlarsınız kendinizi ama ilk yalnız kaldığınız an aklınıza gelir yine kötü olursunuz. hiç bir zaman unutamazsınız onu... anılarınız aklınıza gelir, için için ağlarsınız. kimseye belli etmezsiniz bunu.
evde hep birisi eksiktir. yemek zamanı masaya oturursunuz her zaman dolu olan o sandalyede kimse yoktur artık. gördükçe iştahınız kaçar yemek yiyemezsiniz ama bunu ailenizde kalan diğer kişilere hissetirmemeye çalışırsınız çünkü onlarıda üzmek istemezsiniz.
futbol maçları olur ama artık futbol maçlarını beraber izleyebiliceğiniz bir babanız yoktur. izleyenler bilir gerçekten babayla izlenen maç zevki hiç bir arkadaş yaşatamaz size. bu zevkten mahrum kalırsınız...
