osmanlı'nın son dönemleri'nde istanbul'un en hareketli ticari mekanları, hiç kuşkusuz sabit çarşı yerleriydi. toplu ve büyük partiler halinde yapılan alım-satımlar, çoğunlukla yahudi tüccarlar tarafından gerçekleştirilir ve bu çarşılarda; büyük bölümü yine yahudi ve ermeni esnafa ait dükkanlar, her türlü hile, hurda ve dümenin planlanıp tabiri caizse "fırıldağın fır döndürüldüğü" yerler olarak kullanılır, işin ilginç tarafı; bu durum herkesçe de bilinirdi.
-işte! bu çarşılara yahudi manasına çıfıt çarşıları denilirdi.
meşhur balat çarşısı bunların en belirgin örneklerinden biriydi ki; bir büyük alıcının adli kayıtlara geçmiş ve günümüze kadar ulaşmış şikayetnamesinde;
yahudi bir tüccardan parasını peşin ödeyerek aldığı 480 balya pamuğun bulunduğu depoda aynı gece yangın çıktığı ve satan yahudi tacir tarafından, "bu yangında, onun satın aldıkları da dahil tüm balyaların yandığı"nın kendisine söylendiğini ancak, kendisinin buna inanmadığını belirterek, maduriyetini dile getirmiş ve adli mercilerden, depoda yanan balyaların çelik kementlerinin sayılmasını isteyerek her balyada 4 enli çelik kement bulunduğunu da dilekçesinde bilgi olarak vermiş.
