üniversite sınavında başarılı olamayıp iki sene kaybetmişlerdir ve istedikleri yerlere de ancak %50 burslarla girebilmişlerdir.
ama biz, o hocaların sınavda terslediği çocuklar; şimdi daha ilk senesinde üniversitesine girmiş ve çoktan çalışmaya başlamış. artık parasını kazanmaya başlayan, hayatı öğrenmeye çoktan başlamış çocuklarız.
daha ilkokul 2'nci sınıfa gidiyordum. sınıfımızda arzu diye bir kız vardı. sınıfın en çalışkanlarından. matematik sınavı oluyorduk ve hocaya gidip soru sordu. hoca arzu'ya o soruyu çözerken nasıl bir yol izleyeceğini detaylı şekilde anlattı. ben ise bir soruda takılmıştım. arzu'yu gördükten sonra babamın önceki gün bana söylediği sözler aklıma geldi. bana "eğer sınavda herhangi bir soruda zorlanırsan gidip hocana sor, ondan yardım al" demişti. bende hem arzu'yu görüp, hem de bu söylenenlerden cesaret alıp hocanın yanına gittim. ama hiç istemediğim bir tepkiyle karşılaştım. hoca bana "ne diyosun sen ya git otur yerine, ne yardım edicem. ne alacağın belli" dedi. o gün bugündür matematiği çok sevmeme rağmen okulda hep nefret ettim matematik derslerinden.
her neyse konu matematik değil. sonuca bağlıyorum. o arzu denen kız iki senedir üniversite sınavlarına hazırlanıyor ve hala bir yere giremedi. bu sene tekrar hazırlanacak. ama ben üniversitede ilerledim, çok daha iyi yerlere geldim. hatta yavaştan iş hayatına atıldım. kendi paramı kendim kazandım. demem o ki, o zamanın çalışkanları bugünün tembelleri oldular. aynen başka arkadaşlarımda vardı böyle çok çalışkan olan, onlarda ancak %50 bursla bir yere gelebildiler. bense kendi çalışmamla türkiye'nin en iyi üniversitelerinden birine girdim. hemde 20000'nci sıra ile.
