ilkokulda zil çaldığında abimin sınıfına koşardım, annemin abimin eline sıkıştırdığı bozuk paralarla simit ayran almak için. o simit hiçbir zaman taze olmazdı, belki de bu yüzden güzeldi. bir ayran bir simit bir ayran bir simit... simidin sonlarına doğru zorlanırdım, ayran da simidi çoktan terk etmiş olurdu, o anıların bizi terk ettiği gibi. ayran çoktan bitti, biz hala bir simidin ucundayız belki.
