bir öğrencinin" hayatında hiç takdir görmemiş, yaşadığı eziklik ile sistemin yoz uşağı olmuş insanların takdirine ihtiyacım yoktur" diyerek okul bahçesinde hocaların ve öğrencilerin gözü önünde yırtmasına bizzat şahit olmuşumdur. ardından müdür muavin odasında polis ve öğretmenler eşliğinde sağlam bir sorguya çekilmişti. o dönemlerde sıradan, sessiz sedasız, kendi halinde bir öğrencinin böylesine sağlam bir cümle ile martin luthervari, marjinal bir hareket çekmesi beni çok şaşırtmıştı. lise son sınıfa kadar almak için can attığım o kağıt bir anda değersizleşmişti elimde.
asıl şaşırdığım nokta ise bu marjinal anarşist arkadaşın şu anda çok büyük bir holdingin yönetim kadrosunda olması ve liberal bir sistemi özümsemiş olmasıdır.
