para ucuz şeyleri alır.
emin çölaşan yıllarca kendisine yapılan astronomik transfer tekliflerini geri çevirmiş durmuştur zavallı (bkz: su benim gazetecilik, yaşadıklarım)asla satılık olmamıştır,
ancak uğruna herşeyi feda ettiği biricik büyük gazete, ona karşılığını bu şekilde vermeyi uygun görmüştür.
iyi de yapmıştır.
satılık bir gazeteye daha fazla hizmet vermesini engellemiştir. *
evet, 20 senedir * okuduğum gazeteyi, bana manevi anlamda pek çok şey ifade eden bu arkadaşımı bir çırpıda gönlümden silmişimdir.
çünkü hakkında tartışmaya girdiğim pek çok kimse ne derse desin ben onun kitaplarını okumuş, dürüstlüğüne inanmış, esprili, kendiyle bile dalga geçen karakterine hayran olmuş, cesaretine ağzı açık kalmış ve de en önemlisi çizgisinden ve prensiplerinden vazgeçmeyen meslek aşkından dolayı diğer kahraman yazarlarla - uğur mumcu, ahmet taner kışlalı- aynı kaderi paylaşmasından korkmuş binlerce gençten biriyim.
hürriyet, köşesini babasının malı gibi kullanan, onunla bununla her gün başka tartışmalarla işgal eden, gittiği restoranların, yeni pahalı mekanların tanıtımını yapan, araştırmadan gerçeklerden uzak çok değerli yazarlarını elinde tutsun,
ertuğrul özkök, onur baştürk, ayşe arman, ahmet hakan, figen batur başta olmak üzere neden bu gazetede yer aldığına yıllarca anlam veremediğim bir yığın yalaka yazarlarıyla kendi yağında kavruladursun,
dilerim ki bir gün oktay ekşi, bekir coşkun, doğan hızlan, ayşe özek karasu, kanat atkaya, pakize suda, tolga akyıldız, latif demici de kovulurlar,
hatta yanlarına pırlanta yazar ebru çapayı da alırlar, başka bir oluşumda bir araya gelirler, sonra da halk hürriyete hak ettiği cevabı verir.
kalanlar da kendi çöplüğünde ötmeye devam ederler.
ucuz çöplüklerinde ve paralarıyla.
çünkü para ucuz şeyleri alır.
hürriyet büyük gazete değildir,
artık değildir
emin çölaşanın deyimiyle
'' ölmüş eşek fiyatına'' peşkeş çekilen gazetedir.
