insanın bencil olma hali ile olmama hali arasında çizilen sınır çizgisinin yerine göre değişir.
insanın yaşamını, dolayısı ile neslini sürdürmek için gereksinim duyacağı asgari koşulları sağlayana kadar kendi çıkarlarını gözetmesi bencillik olarak kabul görmüyor, bakmak ve geçindirmek zorunda olduğu kişiler için de aynı biçimde davranması yine bencillik kapsamında değerlendirilmiyor ise dünya üzerinde yaşam sürdüren büyük bir insan kitlesinin bencil olmadığı söylenebilir. annelik ve babalık içgüdüsü ile bir anda ortalığı kaplayan özveri bulutları ve sağladıkları verimli yağışları da düşünürsek istisnaların kaideyi bozmadığı kabulü ile insanların, aslında bencil yaratıklar olmadıklarını kabul etmemiz gerekir.
