ne çok yazdım sana başka başka zamanlarda. ne çok karaladım beyazken seni.
yolculukları çok severdim hani. hiç tanımadığım bir kadınla, hiç tanımadığım bir şehrin havalanında ilk seferli uçağa aldığım biletler. uçağın tekerlekleri üzerinde dans ederken çıkardığı o can sıkıcı ses. havalanırken hissettiğim o hissiyat. '' şimdi hafifim, şimdi uçuyorum.. şimdi kendimi kendi altıma görüyorum. şimdi bir tanrı dans ediyor altımda. '' 10bin metredeyken aklıma gelir hep toprağa veda etmek. hiç bir zaman tam zamanı olmadı, hep geç kaldı hep geç kalacak. ne zaman aklıma gelse hep geç olacak. veda edemiyor oluşum ne de acı. ne kadar acı vedasız bir yaşam sürmek. kimseye hoş geldin diyemeden. kimseye git demeden. giderken tek tek hepsi, gelirken sorgusuz sualsiz. tükenirken gücüm.
ne çok yazdım sana, ne çok kirlettim seni düşlerimle. hiç ses çıkarmadın, her defasında tükenene kadar dinledin. her defasında yazılacak tek bir satır dahi kalmayana kadar benimleydin. yazılacak hiç bir şey kalmadı şimdi. yazacak bir kalemim vardı hani, ucu açıla açıla ufaldı. hayallerim gibi. bitti şimdi. kanımla yazıyorum sana. kanayan şimdimle.
izmir-mersin arası 10 küsür saat. en yakın uçak adana'ya. o da istanbul aktarmalı. param yok ki o kadar. son kuruşluklarımla şarap aldım hani. yollar hep biter. hep bitti. hep bitecek. şarabım da öyle. bitiyor. az sonra bitecek. yorgunluğum benim. baş ağrılarım. sahiplenmeye doyamadıklarım. evleniyor bu gece sevgili dost... ferhan'ın sözü geliyor aklıma: '' sırf ne kadar boktan bir şey olduğunu anlamak için de osla insan bir kere evlenmeli.. '' ya da ona benzer yersiz bir söylem işte.. evleniyorsun ey dost, ne desem bilemedim. nasıl bağlasam hikayemi sana bu gece. özgür bir ruhum vardı düne kadar. ırzına geçti yaşam bu gece ve bilirsin ki ırzına geçilmiş har bakire gibi tutsak kanar geceye...
