yadsınabilir iddia.
efendim kadınlar duygusal teminatör olduklarından,
erkeklere nazaran daha yoğun duygular ve acılarla baş ederler.
yani erkek, 2-3 ay ayrılık acısı dahi çekmez ve lüp lüp biraları yuvarlayıp, play station partisi yaparken,
kadın sürekli olarka ağlar, ağlar ve içini soğutur.
sonrasında, erkeğin arkadaş çevresindeki elemanlar sevgili bulurlar.
bizim biraları lüp lüp yutan, oyunsever dostumuz, tek başına pes atmaktan sıkılmaya başlar.
tabi bir de sevişme ihtiyacı baş gösterir.
bu süreçte geceleri eski sevgiliyi yoklasam mı fikri beyine yerleşir,
elemanımız bir anda ''çoğ sevüyom ölüyom, illa necclaaaa...'' moduna geçiş yapar.
çektiği aşk acısı değil, yalnızlık acısıdır.
kadın da o kadar süre acıyla muhattap olmuştur ki, bağımlılık kazanmıştır bünye acıya.
atlattığından değil yani, acıya alıştığından...
malesef dostum, bu böyle.
