Alevilikte abdest, farklı olarak, dışla birlikte iç temizliği anlamına gelir. Geleneklere göre birçok dini inanışta olduğu gibi Alevilikte de "temizlik" önemli bir yere sahiptir. Örneğin Cem törenine katılmadan önce banyo yapıp gitmek önemli bir gelenektir. Buna boy abdesti de denir. Ama güsul vb durumlardaki gibi kurallara bağlanmamıştır. Önemli olan ruhen ve bedenen temiz olmaya çalışmaktır. Kişi buna kendisi karar verir. Ama temiz olmak makbüldür. Bu Allah'a, pire, Xızıra, Ali'ye ve davaya saygıyı gösterir.
Burada Alevilik'in temelini iyi bilmek gerekiyor. Alevilik, şekilciliği ve dogmatikliği reddeder. Temizlenmek için çeşitli kurallara bağlı kalmak da gerekmez. Aynen ibadet etmek için veya günlük yaşama devam etmek için olduğu gibi. Alevilikte önemli olan özdür. Alevilikte dış temizlik ve iç temizlik birlikte telafuz edilir. Zahiri ve batini olarak (içsel ve dışsal) temiz olmak salık verilir. Önemli olan burada bu temizliğin nasıl olacağı değil; iyi niyetli bir şekilde yapılmasıdır. ibadetin her türlüsü Alevilikte Allah ile insan arasındadır. Allah, insanın özündedir. Onun ne yaptığına değil, ne yapmak istediğine bakar. Dolayısıyla temizlenirken de ağzına kaç kere su götürdüğü ile değil, elindeki imkanlar ölçüsünde gerçekten temizlenmek için çaba sarfedip sarfetmediğine bakar. Başkası anlayamaz bu Hakk ile kulu arasında olan bir şeydir. Ve verilen şartlara uymak insanın kendi inisiyatifindedir. Bunu da Hünkar Pir Hacı Bektaş Veli'nin muazzam bir sözüyle anlatabilirim:
Hararet nardadır, sacda değildir. Keramet baştadır, tacda değildir. Her ne ararsan kendinde ara. Kudüs'de Mekke'de Hac'da değildir.
Aslında bu sorunun sorulmsı temel nedeni, Aleviliğin fazlasıyla islamla bağdaştırılmasıdır. Fakat olay şudur ki: Aleviliğin özü Bektaşilik anlayışındadır.
