bir insanın dehşetine, boşluğun anlamsızlığına vurgu yapan şu dizelerdir;
insanın asla unutmadığı gecelerden biriydi.
(savaşmazsan ölüm hamlesini
yapmaya hazırdır.)
arada sırada kalkıp
odada volta atıyordum,
radyoyu açıp kapatıyordum, zaman
zaman gidip musluğu çekiyordum,
bütün muslukları açıyordum, sonra
kapıyordum, ışıkları yakıp
söndürüyordum, bir iskemleye
oturup cebimde ne kadar bozuk para
varsa çıkardım ve saymaya başladım: "25 sent, 26 sent, 27
sent..."
muslukları açıp kapamaya, ışıkları ;
yakıp söndürmeye devam ettim,
bozuk paraları saymaya ve makul bir
biçimde bir ayakkabıyı
diğerine paralel koymaya filan...
tabi gerçekten, bu tarz geceler geçirmediyseniz, anlamsız gelirler.
