siyaset kurgu bir bakıma, ilizyon. insan yalana meyyal, insan sahtekar olduğu kadar sahteye inanan varlık. tecessüsünü yitirmiş, pejmurde. ve hep böyleydi aslında. ilerlerken duran. cesarete kıskanç. öncülerini yok eden. şimdi artık güç bütünüyle sermaye, sermaye bilgi. ve biz şimdi klavyenin yeni modern köleleri. insan oğlu hep çocuk, her çağda bir oyuncak meraklısı, aslında oyuncak kendisi. nasıl bir zeka bu allahım diyorum, on binlerce belki yıldır aynı tiyatronun şapşal seyircisiyiz. eskiden derdik ki, zincirlerinden maada kaybedecek bir şeyi olmayan... şimdi ne kaldı acaba kaybetmediğimiz? hayatımız mı, istedikleri zaman aldıkları hayatımız mı? tek kalan şuurumuz aslında, bir farkına varabilse insan, yakalar o zalim kolu, yakalar ve hayata yeniden başlar. ya da ben çok hayalciyim, belki tarih hep böyle devam edecek. çok yaşadım, hep umut ettim; ama hep hayat başladığım noktada sanki, işte umudumla gizlemeye çalıştığım berbat son bu. geçende tv de baba bushu gördüm tekerlekli iskemlede, sürünüyor yani, belki milyonlarca ölümün azabını hissediyor o dört tekerlekte. ölüler görülmez. yaşayanlarda görmez ölüleri. acaba biz ezeli ölüler miyiz. hey, orada kimse var mı......
