mehmet demirkol tarafından mükemmel anlatılan stat başka söze gerek yok:
"modern yapılarda futbol güzel oluyor tabii ki. Ama bu dünya yüzünde gittiğim onca statta aldığım futbol keyfi bir yana, Dolmabahçe'de olmak bir yana. Hele de maç gündüzse. Ve bahar da yüzünüze vuruyorsa, inönü eşsizdir. Fenerbahçe'nin, Galatasaray'ın o stadı nasıl bıraktıklarını hiç anlayamadım ben. Ama bu, o stadın bir başka farkını da ortaya koydu. O statta her hafta söylenen "yeni beste"ler, yeni güftelerde açıkça ortaya konan bir hayat görüşünü. Kimse kırılmasın. Her takımın taraftarı büyük ve saygı duyulasıdır. Ama gerçek bir dünya görüşünü ortaya koyabilmiş tek taraftardır inönü'deki. Düpedüz başkadır. Bu başkalığın kaybolma ihtimaliydi beni tedirgin eden. Yoksa Beşiktaş'ı o ya da bu yönetmiş, takım kötü ya da iyi olmuş mesele değil. Bu duruş, bu aykırılık, bu tribün neşesi, bu muhalefet yaşasın yeter ki! Çünkü renk tüm siyah-beyazlığa rağmen oradaydı hep. Endişem bunun küfürde ve isyanda kaybolmasıydı. Pazar günü inönü'den gelen haberler temiz ve yine neşeli tribünlerden bahsediyor hep. Ve bu haberler yüreklere su serpiyor. Kimbilir belki bu neşeli tribünler bahar seviyor."
