çoğu insanın gözünde büyüttüğü 'ya ben yumurta bile kıramam ki' diyerek abarttığı yemek pişirme olayının çok basit psikomotor davranışlardan ibaret olmasıdır.
aslında iyi bir damak tadına sahip herkes iyi yemek yapabilir.
meselenin özü şu yemek yapman için üstün bir kabiliyet ve zeka gerekmiyor. biraz ilgi ve aç bir mide yeterli.
zaten yemek tarifleri çoğu zaman her şeyi ölçülü biçili, adım adım anlatıyor. neredeyse 'for dummies' seviyesinde bütün tarifler.
her şeyin belli bir miktarı sırası var sana düşen belki biraz baharatı değiştirmek veya 2 mg daha fazla tuz sepmek kendi damak tadına göre.
gerçekten anlayamıyorum :
neden 'ayy ben yumurta bile kıramam' diyen insanlara 'niye , sen 5 yaşında mısın ki?' şeklinde cevap vermek yerine onların modern ve harika bireyler olduğunu düşünüyoruz?
beslenme gibi temel bir ihtiyaç için bile başkalarına muhtaç olan bu bireyi toplum neden elit olarak sınıflandırıyor bunu çözebilmiş değilim henüz.
aylaklığın sosyolojik mekanizmaları gerçekten ilginç, acaba bir bireyin yemek yapamaması çoğumuzda onun 'başkalarına yemek yaptıracak kadar iyi bir makama veya maddi güce veya kişisel otoriteye sahip' olduğu algısını mı uyandırıyor?
