11.
-
Sanki;
GEMiSiNi başıboş bırakmış bir KAPTAN gibiydim..
Öylesine SÜRÜKLENiYOR,
kontrolü elimde tutmak bir yana,
hep DURUMU kurtarmaya çalışıyordum..
Ve hayat;
bir DÜMENiN başında,
GEMiYi kullanmayı öğrenemeden geçip gidiyordu..
Ama bir gün;
bildiğim her şeyin başkalarının DOĞRUSU olduğunu,
ve ÇEKTiĞiM her acının bildiklerimle iLiŞKiSiNi anladım..
O an, beni MEMNUN ETMEYEN hallerden;
yavaş yavaş sıyrılmaya başladım..
Ve, FARK ettikçe değiştirdim :
HAYIR.. dersem,
insanlar beni SEVMEZ zannederdim, değiştirdim..
Sınırlar KOYMADAN yaşardım, değiştirdim..
Temel önceliğim;
KARŞIMDAKiNiN memnuniyetiydi, değiştirdim..
Tek başıma zaman GEÇiREMEZDiM, değiştirdim.
Alışkanlıklarım BAĞIMLILIĞA dönüşürdü, değiştirdim..
Kafamın içinde sürekli konuşan başka bir BEN vardı, değiştirdim..
Anda olmanın KEYFiNi her zaman çıkaramazdım, değiştirdim..
Eski eşyaları; ANILARIYLA saklardım, değiştirdim..
Sonra;
Bir de baktım ki, artık KAPTAN bendim..! ...
