dil felsefesi alanında yön belirleyici fikirler öne sürmiş filozof. dil alanındaki görüşleri iki döneme ayrılır ki bu dönemler birbirine tamamen zıt şeyleri savunmuştur. ilk dönemde dil onun için resimdir ve herkesin sözcüklerden, tümcelerden anladığı aynıdır ve bu anlama da mantıkla ulaşmak, böylece kusursuz dilden bahsetmek mümkündür. bu ilk dönem görüşlerine "resim-dil" teoremi dönemi denmektedir. ikinci dönemde ise dil kesinlikle üzerinde uzlaşılabilecek bir kavram değildir. konuşanların ve duyanların ona yükledikleri olmuştur dil artık. kusursuzluktan ve mantık kurallarından bahsedilmez bu "oyun-dil" teoremi döneminde.
be keskin geçişteki güdüleyen olayın şu olduğu söylenir: bir inşaatta çalışmakta olan işçi "tuğla" diye bağırır diğer bir çalışana.. karşıdaki kişi ona bir tuğla verir. ama ona "bana tuğla ver" denmemiştir.
