yokluğunda ne zorluklar çekiyorum dostum biliyor musun? yapayalnızım geçen yıldan beri, yani yokluğundan beri. geçen yıl o avaz avaz söylediğimiz şarkıları hatırlıyorum. hatırlıyor musun sana gitar öğretmeye kalkmıştım sıkılmıştın hemen, arpejde iyiydin ama. oysa öğrenip birlikte bir şeyler yapabilmeyi çok istemiştim. gerçi seninle bi çok şey yapmayı istemiştim ne güzel hayaller kurmuştuk seninle o hayalimdeki uzun boylu boğa burcu mühendisi bulacaktık hatta sen bulacaktın bana, evlenecektik. içim giderdi o gelinlikleri görünce bilirdin. beni gelin etmeden evlenmeyecektin sözümüz böyleydi. biricik nedimemdin, ama hala öylesin biliyo musun sen olmadan evlenmem ben. işte buraya yazıyorum.
o videolarımızı hatırlıyor musun? koca pastayı nasıl da yemiştik final öncesi. sonra bir sürü artmıştı da üç gün boyunca o bayatlamış pastayı eve gelenlere ikram etmiştik. en son o zaman içten güldüm sanırım. yanımda sen vardın çünkü. yeri geldi birlikte uyuduk ben korkuyorum diye, yeri geldi hastalığımda kahrımı çektin ikide bir uyanıp ateşime baktın ilacımı zamanında getirdin. nazımı çektin, bilirsin hasta olduğumda çok nazlanırım. çorbamı da içirecektin de yuh artık çocuk değiliz demiştim. anne olunca anlarsın demiştin sen de. gülüşmüştük. sonra şu haline bak insan korkacak az makyaj yap demiştin. hasta halimle nasıl yapayım dediğimde ben yaparım sana demiştin ele güne karşı. üç günde kalkardım hemen ayağa. ne günlerdi be.
senin yokluğunda aşık oluyordum biliyo musun? evet can dostum şıpsevdi gönlüm yine yanlış kişilere konacaktı az daha. ama döndüm yolumdan merak etme. sen benim üzülmemi istemezdin hiç. o rıdvanı kaç defa arayıp sövecekken elinden almıştım telefonu sen de beni o kadar çok sevmiştin biliyorum. ama tek başına bıraktın beni meğer ölümden daha da zormuş dost acısı. aynı şehirdesin, aynı okuldasın, aynı bölümdesin ama aranızda mesafelerin allahı var. ben şimdi bi yurt odasında bir başınayken fotoğraflarımıza, videolarımıza, anılarımıza ve bana aldıklarına bakarken sen erkek arkadaşınla dışardasın değil mi? olsun dostum seni üzdüm bu sene, gülmek senin de hakkın çık eğlen. zaten ne kadar inanmak istemesem de demişsin ya onun olduğu ortama beni çağırmayın diye, çağırsan da gelemem artık. senin bana olan kinini söküp atamadım içinden. ben de seni ve dostluğunu söküp atamadım bir türlü. hala o kahkahalarla güldüğümüz gibi gülecekmişiz gibi geliyor. hala annesinin gülü diye sevecekmişsin gibi geliyor beni. hala bak sana neler yaptım yesin doysun tosunum ama git kola al gel önce diyerek çeşit çeşit yemek yapmışsın gibi geliyor. hala o evde zili çalacakmışım ve annesinin balığı mı gelmiiiişşş* diyerek kapıyı açacakmışsın gibi geliyor. ama yüzüme bile en son ne zaman baktın inan hatırlamıyorum.
bana en güzel doğum günü hediyemi sen verdin biliyo musun? bunu ömrüm boyunca unutmayacağım. dostluğumuzu bitirmeye karar vermek bana en güzel hediye oldu. ama korkma soranlara aramızda bi sorun olmadığını söyleyeceğim mesajlarıma cevap veriyor diyeceğim, hala çok samimiyiz, buluşuyoruz görüşüyoruz hala en büyük destekçim diyeceğim. biz birbirimizi hiç bırakmayacağız diyeceğim bir de. yalan söylediğimi anlamazlar değil mi can yoldaşım?
edit: bu yazıyı yazar yazmaz aradı beni çok şaşırdım. çünkü burda yazdığımı bilmiyor yine soğuktu ama olsun. itiraf ediyorum çok özlemişim onu. ağlamamak için zor tuttum kendimi. allah kimseyi en sevdiklerinden ayırmasın.
