okul bitmiştir ve memlekete ailenin yanına dönersin. sen geleli 1 saat ya olmuş ya olmamıştır daha ki annen o her şeyi anlatan ses tonuyla yanına yaklaşır:
-ee kızım anlat bakalım nasıl gidiyor?*
+ne anlatıyım annecim iyilik, güzellik. bitirdik okulu geldik işte.
-arkadaşların nasıl, döndüler mi onlarda evlerine?
+döndüler hemen hemen aynı gün yola çıktık işte.
-hmmm!ee fehmi**de döndü mü? o nasıl?
+oda iyi anne, beni geçirdi demiştim ya sana
-seni geçirdi!?... *
+eveeett! Neee oldu ki???
-arkadaşsınız dimi hala bişey yok yani *
+evet anne arkadaşız, o benim en yakın arkadaşım diyorum bişey yok aramızda kaç kere sölicem, en azından şimdilik yok diyorum bak *
-şimdi arkadaşsınız ama bilmiyorum artık ne olur! bak kızım arkadaşlığınız bozulur sonra hoş olmaz! neyse aferin benim kızıma arkadaş kalın, kardeş kardeş aferin.
+ anne yaa öff???
-öfleme anneyeee!
ve her nedense takdir edilirsin anne tarafından. bu konu kısa bir süreliğine kapanır fakat bilirsin ki en yakın zamanda aynı diyalog onlarca kere olduğu gibi yine kendini tekrarlayacaktır, artık gerçekleri söylesem mi ne yapsam diye düşünmeye başlarsın.
