bugün ilk kez yaşlandığımı hissettim. zaman gerçekten de su gibi akıyormuş meğer...
kardeşim bugün üniversiteye başladı. kahvaltısını hazırladım, okula yolladım. kapıyı örttüğümde gözlerimin dolduğunu fark ettim.
eve ilk geldiği an dün gibi gözümün önünde. ilk söylediği kelimeler, ilk adımları, okula başladığı ilk gün, okuduğu ilk şiir...
ne de çabuk büyümüş kerata...
ve fark ettim ki ben ondan daha heyecanlıyım bugün. evden çıkalı henüz yarım saat olmasına rağmen aradım hemen, muhtemelen gidene kadar iki üç kez daha aramış olurum. abla olmak böyle bir şey sanırım. *
iyi ki kardeşim var. allah o'nu kalbimden eksik etmesin...
