insanı skip ad an olay. çocukluğuma dönmek istediğimde 'anne' bölümüne gelince duraksıyorum hep. çünkü ben annemin kırmızı pijamalarıyla yatakta yatışını hatırlıyorum sürekli. öksürdüğünü, tıkandığını. yanında sürekli peçeteleri olurdu. kusmalarını hatırlıyorum. belki de bu kadar silik, zayıf, utangaç olmamın sebebi budur. belki de başka şeyler. ama bana etki ettiği kesin.
astımı vardı annemin. 'fısfıs' ı vardı yanında. dizilerdeki gibi yerlerde sürünerek astım krizi geçirdiğini hiç hatırlamıyorum. sanırım geçirmedi. ama kedi gibi hırlardı. kapı çaldığında eğer bir hırıltı sesi duyarsam o annemdi bilirdim. eğer çok tıkanırsa o lanet ilaçı içine çekerdi. sura gibi bir ses çıkardı.
ben ilkokula başladığım yıl hastaneye yatırdılar. bozyaka ssk. beni kan tutar. ben doktorlardan ve hastanelerden nefret ederim. en çok da bozyakadan. yine annem gibi sevdiğim yengemde burada yatmıştı sonrada ölmüştü kanserden. annem 10 gün yatmıştı hastanede. başında büyük ablam vardır. küçük ablam ise her zamanki gibi bana bakmakla yükümlüydü. derslerim de kötüydü zaten. okumayı sökmüştüm ama sınavlardan hep kötü alıyordu. beni ablam götürürdü okula. sinir olurdum herkesin annesi gelirdi benimki hastaydı. ben öğlenciydim akşam çıkardım okuldan. kışın herkes sobaları yakardı. hava leş gibi olurdu. annem bu yüzden hiç gelmezdi okula. ev hep gergin. bende eve gelir gelmez vahşi güzeli izlerdim.
annem sonra toparladı biraz. normale dönmüştü. artık eskisi gibi yorgun falan da değildi. bu uzun süre böyle devam etti. ben ortaokula geçtiğim vakit sağlık karnesi bitenler rapor mu alıyorlarmış. öyle bir zamazingo işte. tahlil mahlil yaptılar rapor için. gene bozyakada. anjiyo gerekiyormuş. ne alala? yaptılar. 1 gün hastanede yatmıştı telefonla konuşmuştuk. annemin kalp kapakcıkları kan mı ne kaçırıyormuş. bide bu çıktı başıma. astımı bu yüzden mi acaba. doktor falan buldular. 6 ayda bir gidiyordu ona. ama iyidi. eskisinden çok daha iyi. küçükken romatizma geçirmiş ondan oldu dediler. ameliyat falan demişlerdi. ama yapmadılar. birde bu olaylar olurken benim sınıfımdan bir kız annesi ayağından ameliyet olucak diye sınıfın içinde ağlamıştı. ağzını burnunu kırasım geldi. evet ayak ameliyatını küçümsedim.
annem şimdi iyi. arada bir kalbim sırtım falan ağrıyor diyor biraz şekeri falanda var ama çok şükür eskisi gibi değil.
