babasi hayattayken babasiz kalan kizlar da bunlarin arasindadir.
birkac kasarla karsilastirilmalari gereksiz kizlardir, cunku bir erkege kolay kolay guvenemezler. ilk asklari babalari olmamistir hicbir zaman. siz bir kizin babasina hayranlik beslememesinin, onu hep yanlis isleriyle tanimasinin nasil kotu bir sey oldugunu bilemezsiniz. kolay asik olamaz bu kizlar, vakti gelir -ki ergenlik donemiyle baslar genelde- erkeklerin hepsinden nefret eder. dusuncesizlikleri, yaninizda olmayislari hep babasini hatirlatir ve sevemez uzunca bir muddet.
sonra gercekten sansliysa, bir adam cikar karsisina. onu gercekten sevdigine inandirir, babasinin vermedigi sefkati, sevgiyi gosterir ona. erkeklerden de iyi insanlarin cikabildigine kanittir bu kizlar icin. o andan itibaren kizin hayatinin -buyuk ihtimalle annesiyle birlikte! cunku annesine duskundur bu kizlar- anlami oluverir.
ben buldum o erkegi, umudum o ki benim durumumda olan her kiz bulsun. hissedemedikleri o sefkati gec de olsa en guzel sekliyle tatsinlar..
