hayat ne garip vapurlar filan
neredeydik beş sene önce, neredeyiz şimdi?
başladığımız noktadan çok uzakta,
ama başladığımız noktanın özlemi dolu
içimiz bir çocuk yüreği gibi adeta...
hayat ne garip vapurlar filan,
ne kadar çabuk geçiyor,
zaman. durdurmak ne mümkün?
belki yavaşlatırız umuduyla,
tutunuyoruz hayata bir köşesinden.
hayat ne garip vapurlar filan,
iskeledeki sen, vapurdaki ben,
sonra vapurda sen, iskelede ben,
martılar bile gülüyor belki,
aşk hayatın adeta can simidi.
hayat ne garip vapurlar filan,
yavşak ve kahpe belki,
ama yine de yaşıyor insan.
hayatı, hiç bitmeyecek gibi.
sessiz, sakin ve dingin.
hayat ne garip vapurlar filan,
anlamsız, bir o kadar da kirli.
kararı vereceksin artık,
iskelede misin yoksa gemide mi?
kendi benliğindedir seni kurtaracak can simidi...
