yapabildiğimin en acımasız hali buydu.
hayat bize , el vermediği gibi omuz atıyordu.
devriliyorduk.
sendelemeden gidemediğimiz ay yolunda
üstümüzde pasaklı terli bedenlerin renk atma
telaşı...
içimde çocukluğumun kalem traş korkusu.
can havliyle ..
kaçarçasına yürüyordum..
hay'aller yalan söylerdi.
gerçeği yan'sıtmazlar.
çıkmaza saptırma ihtimali yüksek.
zaten şapşallaşmış , beyinlerimiz içinde
gizliydi...
arkasından ana , bacı küfrettiğimiz
sevdaların çetele listesi...
