arabaların ışıkları parlatır ilkin yağmurun yağışını, karşıya geçmek istersin, yanından hızlıca geçen bir arabayla üstün ıslanır, bakarsın o arabanın arkasından sanki ıslanmamak için ağızdan çıkmaz o küfür, gidiyordur o araba yağmuru parlata parlata...
sonra kırmızı ışık yanar, vücut bulmuş bir hayaletin geçişini görür arabalar...
düşünerek yürüyorsundur iyi veya kötü şeyleri, bir an dalgınlığın geçer kendini görürsün yere bakarak, yeni bir yağmur damlası dağıtır yerdeki silüetini, o an belki bir hiçsindir belki ileride biriyle karşılaşacaksın belli mi olur. ayaklarının ıslandığını hissedersin, bilirsin o ıslaklığı, deniz kenarına vuran köpüklü dalgalardan bilirsin, her an kumlar çekilecek gibi altından, ama şehirdesindir, esnaflar kepenkleri indirmeye başlamıştır artık. sadece kestane satan arabalar kalmıştır buharıyla birlikte, yanından geçersin bir öpücük gibi yüzüne vurur o buhar, bir yerden tanıdıktır o öpücük.
sırtında başka bir yüz vardır artık, seni görmek istemeyenlerin gözlerine hitap eder. dostum, sırdaşım dediğin kişilerdir onlar.
bir araba sesi yaklaşır, bir taksi durur yanında, kornaya basıp gider. ölümü hatırlarsın, saate bakarsın, zaman durmamış, daha fazla yürümeli.
