1950'den itibaren, tiyatroda yerleşmiş gelenekleri bozarak, dil ve jest arasındaki uyumsuzlukla beslenen, garip bir komediyi sahneye sokmuştur kendileri. Gülünç bir metne dramatik bir oyun, dramatik bir metne gülünç bir oyun kuralının geçerli olduğu bu absürd tiyatro dünyasında anlamın yok oluşu, her şeyden önce insanoğlunun kesin yalnızlığıyla ve var oluşunun anlamsızlığı trajedisiyle belirgin, somut bir gerçeklik hâline gelir.
