buna Nihal Atsız cevap vermeliydi dediğim sorudur. içinde pek de yer almadığım bir kesime yöneltilmesine rağmen, cevap vermem gerekirse: basit bir mantıkla yaklaşalım derim. Türk soyuna, o soyda geniş çaplı bir aile geçmişine sahip olup da Türk milletini benimsememek doğamıza aykırı bir davranış şekli göstermemizi gerektirir ve bu pek olası değildir. zira ailenizden dolayı sevin ya da sevmeyin büyüdükleri kültürle yetişecek, konuştukları dili konuşmak durumunda kalacaksınızdır ve bu da size empoze edilmiş bir kültürü doğal olarak savunma, koruma hissi kazandıracaktır. dolayısıyla bir millete ait olduktan sonra gurur duymak biraz mecburidir. yani 'Türkleri sevmiyorum ama ailemle gurur duyuyorum, hiçte Türk gibi değiller' demeniz sadece bir ironi cümlesi oluşturacaktır. ayrıca kolay olan kötü eleştiride bulunmak ve ötekileştirmektir; zor olan ise düzeltmek ve/veya istediğiniz hale getirmektir. son günlerde yapılanda tam olarak budur. gördüğümüz Türk milletinin yanlışlarını, yine Türk milleti olarak düzeltmeye ve iyileştirmeye çalışıyor demokratikliği, özgürlüğü kazandırmaya çalışıyoruz. Hedeflerimiz gerçekleştiği taktirde tamamen gurur duyulacak bir millet haline gelmemiz kaçınılmazdır. asıl söylemek istediğim: Türk milliyetiyle durur duyuyorum dersem, kendimle aynı fikirdeki insanları hedef göstermiş olacağımdan gurur duyulması gereken bir özellik çıkıyor. Öz eleştiride bulunan ve bulduğu eksiklikleri düzeltmeye çalışan bir millet profili çizmiş oluyorum. buraya kadar bağlayıp söylemeden geçemeyeceğim bir nokta daha var: işin içine milliyetçilik de karıştığından milliyetçilik çeşitliliklerini bilmek de faydalı olur. Yayılmacı milliyetçi olarak kendini tanımlayan bir insanın Türkler ile gurur duyuyorum demesinde ki mana ile başka bir gruba mensup milliyetçinin aynı söyleminden çıkan mana çok farklı olacağından belki de yazar farkında olmadan çok derine inilebilecek bir soru yöneltmiş bulunuyor burada.
