Allah'a ve Peygambere inanmakla bütün itikadi meselelerini çözmüş olduğunu düşünmemelidir bir insan.
cinler ya da başka bir şey... islam özelinde konuşacak olursak, Kuran'ın var dediğine yok demek gibi bir özgürlük alanı mevcut değil. konunun cin olması, bunun korkutucu bir durum olması, eğitim yöntemi vs. bu açılardan tartışılabilir ise de iman-inanç esasına dayandırılmamalıdır.
o zaman cennet'i nasıl, anlatacağız? Nasıl varlığına inanacağız?
meseleyi biraz maturidi epistomolojisi ile ele alacak olursak, cinlerin varlığının ya da cennetin varlığının aklen doğrulanabilir bir bilgiye dönüştürülmesi sürecine şahitlik etmek gerekir. Bilginin o denli işlenmesi ve imana dönüşmesi sürecini daha şuurlu yapabilirsek bir çok meseleyi, dinden çıkmak-girmek basitliğinden çıkarmış oluruz. Elbette mesele Allah'a inanmakla başlar. Bu da aslında bilgiyledir. Allah kavramını, yapabileceklerini, sınırlarını (haşa) yani sınırsızlıklarını, imkanını değerlendirdikten sonra, peygamber gönderme, kitap gönderme, gönderdiğini doğrulama ve koruyacağına dair vaadleri de Allah kavramına dayanarak kesin bilgiye dönüştürebilirsiniz. Bu açıdan mümin, kuran'ın beyanına eksiksiz inanır. siz ne kadar mallık derseniz deyin.
