Yönlendirilmiş kendiliğindenliğe inanıyorum. Bunun için, şairin cebinde her zaman, acil durumda kullanılmak üzere diyelim, bazı yedekler olmalıdır. ilkin, kurulmuş şiir biçimleri, yanımızdan arı gibi vızıldayarak geçiveren sözcükler, sesler, ya da imajlar hakkında zihni notların bir rezervi. Bunlar çabucak yakalanmalı ve cebe konulmalı. Bu bakımdan ben tembelim ama iyi bir öğüt aktardığımı biliyorum. Mayakovski'nin sürekli başvurduğu küçük bir defteri vardı. Duyguların da bir rezervi var. Bunlar nasıl korunabilir? Geldikleri zaman onların bilincine varmakla. O taktirde, kağıtla yüz yüze geldiğimizde bu bilinç, duygunun kendisinden daha canlı olarak bize geri dönecektir.
