Dolayımsız olandan dolayımsızca söz etmek , kuklalarını ucuz mücevher gibi çoktan kaybolmuş tutkularla süsleyen ve aslında makinenin parçalarından fazla bir şey olmayan insanları sanki hala özne olarak davranabilecek insanlar gibi gösteren romancıların yaptığını yapmak olur. (horkheimer, akıl tutulması, sayfa 32)*
