yalnızlıklastıkca mı buyuyor ınsan dıye dusunuyorum.oyle kı etrafım da bır suru ınsan var ama tum bu ınsanların bu kalabalıgın ortasında yalnızım,yapayalnız.kendımı ucbın yasında hıssedıyorum her sanıye hatta her mıkro sanıye dahada cok yaslanıyorum.Arkadaslık ,dostluk kavramının ıcı bosaldı .Tum sevdıklerım sankı baska yıldızlarda ,gezegenlerde yasıyorlar.Ulasmak ıcın hıcbır caba da harcayamıyorum.herseye bastan baslamak ıstıyorum ama olumune zor.sonucunu bıldıgım seylerı yıne yaparım.kaybettıgım zamanlar ,ınsanlar umrumda degıl.okul bıttıgınde 26yasında falan olacagım ama oyle anlamsız kı otuz yasınıle mezun olsan bırsey degısmeyecek.yalnızlastıkca buyuyorsun.goruntun kucuk ama ıcın gıttıkce curuyor,yaslanıyor.sonraları kendını cekıyorsun .bır kısır dongudur devam edıyor.
