zaten biz de, pek iyi adamlar değiliz.
hayalimdi, bar taburesine oturan yalnız ve karizmatik adam olmak.
bunun özel bir şey olduğunu zannederdim.
filmlerde hep öyle dururdu.
yalnız adam, birasını içerken esas kadınla tanışır, sevişirler ve film başlar.
fakat hayır, gerçeği bu şekilde olmuyor.
filmlerdeki adam, senaryoda yazılan kadar hatıraya sahip.
oysa bizim senaryomuzda, karakter çok, roller uzun.
hangi birine efkarlanalım, hangisi ile sevişelim, kim ile içelim?
