gökkuşağına uç. Hayat boş, önceki hiçbir zamanı hatırlayamıyorum. Bir ovada yanan soğuk Aralık, sürekli görüyorum. Bu hayat boyunca süzülüp giden ve bir çocuk gibi başka oyunlar yapan ve bir şeyler kaybeden, hep çalgılar çalan Gökyüzünde bir yerde, ayın ve yıldızların parıl parıl parladığı yerde, Güneşin geceleyin parladığı yerde Gözden düşmüş durumdayım, yine de gülen yüzünü görüyorum Ve umarım yerini paylaşmama izin verirsin. Bugün yaşamıyorum ben.
Gökyüzündeki yağmur dünyayı uçurdu. Zamanın içine, zamanın ötesine tekrar.
Evet, sihirli yalnızlığı yaşadım ben. Bulut gibi görünen dağların Ve kristal yağmur damlalarından oluşan bir gölün. Uzayda boş boş dolaşan iki bin yıl önce Dev şehir Atlantis'i gördüm Karanlığın ebedi dalgalarına batarken.
Mavi mesafede bir yer. Geçmişin o unutulmuş uzun ağaçları, Kırık bir keman tek başına suyun üstünde duruyor Aralık'ta. Her yer karanlık ve başka bir şey yok.
Sembol, garip sembol, melankoli. Yeşil gökyüzüne sevda dolu renkleri boyuyorlar. Mum sadece bir gece yanıyor. Çok uzakta, serinlikte, rüzgarlı, görülmemiş.
Sürüklenen kadırga, hayalet gibi gölge. Yelkenler zamanı yakalayıp öldürmek için donatılmış. Yankılar bitip tükenmeyen çayırlarda dolaşıyor. Yüce hissediyorum.
