benim için müziktir. yazmaktır. mikrofon karşısında serzenmektir. annem için yemek yapmak ve yemek yemektir. kardeşim içinse kitap okumaktır. yani aslında terapi diye bir şey yoktur. göreceli rahatlama biçimi diyebiliriz. he bu arada şeytan taşlayanları ve papaz karşısında günah çıkaranları unutmamak lazım.
