gazetede o resmi gördüğümde istanbul'daydım. ömrü boyunca televizyon bile izlemeyen ananemin sigara içmesine şaşırmış, sanırım havanın kapalı olmasından dolayı da epey sıkıntılı bir şekilde sokağa bile çıkamaz olmuştum. çok sonraları, biraz daha akıl baliğ olup da ümmi olma hakkını kaybedince bunun yalnızca çocukluğumun karanlık ikliminin hayale bulanmış bir hatırası olduğunu düşünüyordum. ta ki bugüne kadar. evet gerçekten de çocukluğumun en korkunç anlarından biriydi bu çocuk.
