telefon rehberini karıştırırsın, dışarı çıkacak iki kelam edecek bi insan ararsın. bakarsın, yoktur. bir hışımla tüm numaraları silersin. facebook'a girersin, sanal arkadaşlarına bakarsın. bir kaçına dışarı çıkalım dersin, yok derler. onların başka işleri vardır. bilirsin aslında. buru duruma kendini kendin itmişsindir. herkes isteyerek yalnızlaşır bilirsin. kafanda ciddi ciddi deli sorular oluşur. beni sevmiyorlar mı, neden sevmiyorlar? neden kendimi bu hale getirdim, bak insanlar ne güzel eğleniyorlar? gençliğime filan yazık mı etmiş oluyorum ben şuan, zamanım boşa mı akıp gidiyor, gülemeden konuşamadan? ne yolunu bulsam da çıksam şu durumdan? soruların arttıkça yalnızlığının dozu artar, bu seni bir bunalıma sürükler. çıkmak yine kendi elindedir, o ayrı. zaman zaman her insan da yaşar bunu. çevresi onu tatmin etmediği zaman filan. sonra yine normale döner de, kalıcı olursa sıkıntılı.
