tarafların yapmacıklıktan samimiliğe geçiş evresidir. Ha insan sevdiğinin osurmasını bile sevimli bulur da bokunu çıkarmamak gerek. Yeri gelmişken utanç verici bir anı;
ilişkimizin 4-5 aylık geçmişi var.. Birkaç aydır utana sıkıla da olsa çıkarıyorum. (ne yapayım bünye kimyasal silah fabrikası mübarek!) sevgilim de rahat olmamı telkin ediyor sürekli ama ben hala gizlemeye çalışıyorum. Neyse..
Efendim ilk başbaşa tatilimiz istanbul'a gitmişiz. Büyükada sahilinde bir banka oturmuşuz... Elele denizi seyrediyoruz. Çok romantik bir ortam.
O da ne! muhteşem bir gaz sıkıntısı.. Yürüyor olsak usulca salacam. Oysa yorgunuz daha yeni oturmuşuz kalkmaya niyetimiz yok. Sevgilim elimi sıkıca tutmuş, ben de sıkıca tutuyorum ellerini... gaz sancısı bastırdıkça daha da sıkıyorum hatta. Olmuyor. Yavaştan ıkınıyorum... Oturduğun yerden osurmak zordur agalar. Biraz daha zorlayınca gaz çıkmaya başlıyor. Şükür ses yok ancak değişik bir vibrasyon var. Tırırırrırırırırırırırırırırı!? Yaklaşık 10-15 saniye sürdü. Ohh muhteşem bir rahatlama! Üstelik ne ses ne koku.
Üstüme bir rahatlık geldi ve yavaşça gevşedi sevgilinin ellerini sıkı sıkı tutan ellerim. Sevgili önce çantasını karıştırıp telefonuna baktı ve sonra başını bana çevirerek konuştu;
-aşkım. Telefonun çaldı sanırım. Titreşimi duymadın mı?
