eğer güvendikleri biri onu yarı yolda bırakmışsa, içinden çıkılmaz durumlara düşürmüş ve arkasına bile dönüp bakmamışsa unutmaz.
en unuttuğunu sandığı anda bile hatırlar.
yıllar yıllar önce(m.ö) çok sevdiğim değer verdiğim biri tarafından berbat bir halde bırakıldım. detay vermeye lüzum yok, bir erkeğin bir kadını en şerefsizce terkedebileceği durumlardan biriydi işte. uzun bir süre yaşadığım hayat kayması, depresyon...mücadele ettikten sonra yoluma devam ettim. hatırlamaktan bile korkarak.
ta ki geçen gün ondan 15 yıl sonra gelen facebook 'daki arkadaşlık isteğine kadar. ne de olsa tüm katiller birgün cinayet mahalline dönerlerdi.
hiç küfür etmem ben normalde. ama o an varya bildiğim, içime attığım tüm küfürleri ettim. engelledim, facebooka, hayata herbişeye sövdüm, neredeyse pc'yi kaldırıp pencereden atacaktım. unuttum sandığım şeyi ne kadar da unutmamışım o zaman anladım. tüm öfkem o günkü gibi tazeydi. aynı tiksinti, aynı nefret...
demek ki neymiş; kadın şerefsizliği asla unutmuyormuş.
